-
این خود اجزایند کلیات از او ** زرد کرده رنگ و فاسد کرده بو
- These indeed are (only) parts, (but) wholes (too) are by him (Doom) made yellow in hue and corrupt in odour,
-
تا جهان گه صابر است و گه شکور ** بوستان گه حله پوشد گاه عور
- So that the world is now patient, now thankful; the garden now puts on a robe (of verdure) and again is bare.
-
آفتابی کاو بر آید نارگون ** ساعتی دیگر شود او سر نگون
- The sun, which rises fire-coloured, at another hour sinks headlong.
-
اختران تافته بر چار طاق ** لحظه لحظه مبتلای احتراق
- Stars shining in the four quarters (of the sky) are, from time to time, afflicted with (consumed by) burning.
-
ماه کاو افزود ز اختر در جمال ** شد ز رنج دق او همچون خیال 1280
- The moon, which excels the stars in beauty, becomes like a phantom from the malady of a phthisis.
-
این زمین با سکون با ادب ** اندر آرد زلزله‌‌ش در لرز تب
- This earth, quiet and controlled, is thrown by earthquakes into feverish tremors.
-
ای بسا که زین بلای مرده‌‌ریگ ** گشته است اندر جهان او خرد و ریگ
- Oh, from this inherited woe many a mountain in the world has become tiny fragments and (grains of) sand.
-
این هوا با روح آمد مقترن ** چون قضا آید وبا گشت و عفن
- This air is conjoined with the (vital) spirit, (but) when the Divine destiny comes, it turns pestilential and stinking.
-
آب خوش کاو روح را همشیره شد ** در غدیری زرد و تلخ و تیره شد
- The sweet water that was a sister (congenial) to the spirit, (after standing) in a pool, became yellow and bitter and turbid.
-
آتشی کاو باد دارد در بروت ** هم یکی بادی بر او خواند یموت 1285
- The fire that has wind in its moustache—a single puff of wind calls death upon it.