شیر گفتش تو ز اسباب مرض ** این سبب گو خاص کاین استم غرض‌‌

گفت آن شیر اندر این چه ساکن است ** اندر این قلعه ز آفات ایمن است‌‌

قعر چه بگزید هر کی عاقل است ** ز آن که در خلوت صفاهای دل است‌‌

ظلمت چه به که ظلمتهای خلق ** سر نبرد آن کس که گیرد پای خلق‌‌ 1300

گفت پیش آ زخمم او را قاهر است ** تو ببین کان شیر در چه حاضر است‌‌

گفت من سوزیده‌‌ام ز آن آتشی ** تو مگر اندر بر خویشم کشی‌‌

تا بپشت تو من ای کان کرم ** چشم بگشایم به چه در بنگرم‌‌

نظر کردن شیر در چاه و دیدن عکس خود را و آن خرگوش را

چون که شیر اندر بر خویشش کشید ** در پناه شیر تا چه می‌‌دوید

چون که در چه بنگریدند اندر آب ** اندر آب از شیر و او در تافت تاب‌‌ 1305

شیر عکس خویش دید از آب تفت ** شکل شیری در برش خرگوش زفت‌‌