مژده مژده ای گروه عیش‌‌ساز ** کان سگ دوزخ به دوزخ رفت باز

مژده مژده کان عدوی جانها ** کند قهر خالقش دندانها 1355

آن که از پنجه بسی سرها بکوفت ** همچو خس جاروب مرگش هم بروفت‌‌

جمع شدن نخجیران گرد خرگوش و ثنا گفتن او را

جمع گشتند آن زمان جمله وحوش ** شاد و خندان از طرب در ذوق و جوش‌‌

حلقه کردند او چو شمعی در میان ** سجده آوردند و گفتندش که هان‌‌

تو فرشته‌‌ی آسمانی یا پری ** نی تو عزراییل شیران نری‌‌

هر چه هستی جان ما قربان تست ** دست بردی دست و بازویت درست‌‌ 1360

راند حق این آب را در جوی تو ** آفرین بر دست و بر بازوی تو

باز گو تا چون سگالیدی به مکر ** آن عوان را چون بمالیدی به مکر

باز گو تا قصه درمانها شود ** باز گو تا مرهم جانها شود