چون رفیقی وسوسه‌‌ی بد خواه را ** کی بدانی ثم وجه الله را

Inasmuch as thou art a friend to the evil suggestions of the malign one (Satan), how wilt thou know (the true meaning of) There is the Face of Allah?

هر که را باشد ز سینه فتح باب ** او ز هر شهری ببیند آفتاب‌‌

Every one in whose breast the gate is opened will behold from every city the sun (shining).

حق پدید است از میان دیگران ** همچو ماه اندر میان اختران‌‌ 1400

God is manifest amongst others as the moon amidst the stars.

دو سر انگشت بر دو چشم نه ** هیچ بینی از جهان انصاف ده‌‌

Lay two finger-ends on thy two eyes, and wilt thou see aught of the world? Deal justly (confess that thou wilt see nothing).

گر نبینی این جهان معدوم نیست ** عیب جز ز انگشت نفس شوم نیست‌‌

If thou dost not see this world, (yet) it is not non-existent: the fault lies not save in the finger of thy evil self.

تو ز چشم انگشت را بردار هین ** و آن گهانی هر چه می‌‌خواهی ببین‌‌

Come, lift the finger from thine eye, and then behold whatsoever thou wishest.

نوح را گفتند امت کو ثواب ** گفت او ز آن سوی و استغشوا ثیاب‌‌

To Noah his people said, ‘Where is the Divine recompense?’ He said, ‘On the other side of they cover themselves with their garments.

رو و سر در جامه‌‌ها پیچیده‌‌اید ** لا جرم با دیده و نادیده‌‌اید 1405

Ye have wrapped your faces and heads in your clothes: of necessity ye have eyes and see not.’

آدمی دید است و باقی پوست است ** دید آن است آن که دید دوست است‌‌

Man is eye, and (all) the rest is (worthless) skin: the sight of that (eye) is (consists in) seeing the Beloved.

چون که دید دوست نبود کور به ** دوست کاو باقی نباشد دور به‌‌

When there is not sight of the Beloved, it (the eye) is better blind; the beloved who is not everlasting is better afar (away and out of sight).”