حق پدید است از میان دیگران ** همچو ماه اندر میان اختران‌‌

حق پدید است از میان دیگران ** همچو ماه اندر میان اختران‌‌ 1400

God is manifest amongst others as the moon amidst the stars.

دو سر انگشت بر دو چشم نه ** هیچ بینی از جهان انصاف ده‌‌

Lay two finger-ends on thy two eyes, and wilt thou see aught of the world? Deal justly (confess that thou wilt see nothing).

گر نبینی این جهان معدوم نیست ** عیب جز ز انگشت نفس شوم نیست‌‌

If thou dost not see this world, (yet) it is not non-existent: the fault lies not save in the finger of thy evil self.

تو ز چشم انگشت را بردار هین ** و آن گهانی هر چه می‌‌خواهی ببین‌‌

Come, lift the finger from thine eye, and then behold whatsoever thou wishest.

نوح را گفتند امت کو ثواب ** گفت او ز آن سوی و استغشوا ثیاب‌‌

To Noah his people said, ‘Where is the Divine recompense?’ He said, ‘On the other side of they cover themselves with their garments.

رو و سر در جامه‌‌ها پیچیده‌‌اید ** لا جرم با دیده و نادیده‌‌اید 1405

Ye have wrapped your faces and heads in your clothes: of necessity ye have eyes and see not.’

آدمی دید است و باقی پوست است ** دید آن است آن که دید دوست است‌‌

Man is eye, and (all) the rest is (worthless) skin: the sight of that (eye) is (consists in) seeing the Beloved.

چون که دید دوست نبود کور به ** دوست کاو باقی نباشد دور به‌‌

When there is not sight of the Beloved, it (the eye) is better blind; the beloved who is not everlasting is better afar (away and out of sight).”

چون رسول روم این الفاظ تر ** در سماع آورد شد مشتاق‌‌تر

When the ambassador of Rúm admitted these fresh (spiritual) words into his hearing (gave ear to them), he became more full of longing.

دیده را بر جستن عمر گماشت ** رخت را و اسب را ضایع گذاشت‌‌

He fixed his eye on seeking ‘Umar, he let his baggage and horse be lost.