هیبتی ز آن خفته آمد بر رسول ** حالتی خوش کرد بر جانش نزول‌‌

مهر و هیبت هست ضد همدگر ** این دو ضد را دید جمع اندر جگر

گفت با خود من شهان را دیده‌‌ام ** پیش سلطانان مه و بگزیده‌‌ام‌‌

از شهانم هیبت و ترسی نبود ** هیبت این مرد هوشم را ربود

رفته‌‌ام در بیشه‌‌ی شیر و پلنگ ** روی من ز یشان نگردانید رنگ‌‌ 1420

بس شده‌‌ستم در مصاف و کارزار ** همچو شیر آن دم که باشد کار زار

بس که خوردم بس زدم زخم گران ** دل قوی تر بوده‌‌ام از دیگران‌‌

بی‌‌سلاح این مرد خفته بر زمین ** من به هفت اندام لرزان چیست این‌‌

هیبت حق است این از خلق نیست ** هیبت این مرد صاحب دلق نیست‌‌

هر که ترسید از حق و تقوی گزید ** ترسد از وی جن و انس و هر که دید 1425