گوشت پاره‌‌ی آدمی با عقل و جان ** می‌‌شکافد کوه را با بحر و کان‌‌

زور جان کوه کن شق حجر ** زور جان جان در انشق القمر

گر گشاید دل سر انبان راز ** جان به سوی عرش سازد ترک تاز

اضافت کردن آدم آن زلت را به خویشتن که ربنا ظلمناو اضافت کردن ابلیس گناه خود را به خدا که بما أغويتنی

کرد حق و کرد ما هر دو ببین ** کرد ما را هست دان پیداست این‌‌ 1480

گر نباشد فعل خلق اندر میان ** پس مگو کس را چرا کردی چنان‌‌

خلق حق افعال ما را موجد است ** فعل ما آثار خلق ایزد است‌‌

ناطقی یا حرف بیند یا غرض ** کی شود یک دم محیط دو عرض‌‌

گر به معنی رفت شد غافل ز حرف ** پیش و پس یک دم نبیند هیچ طرف‌‌

آن زمان که پیش بینی آن زمان ** تو پس خود کی ببینی این بدان‌‌ 1485

چون محیط حرف و معنی نیست جان ** چون بود جان خالق این هر دوان‌‌