گفت می‌‌شاید که من در اشتیاق ** جان دهم اینجا بمیرم در فراق‌‌

گفت می‌‌شاید که من در اشتیاق ** جان دهم اینجا بمیرم در فراق‌‌ 1555

She says, “Is it meet that I in yearning (after you) should give up the ghost and die here in separation?

این روا باشد که من در بند سخت ** گه شما بر سبزه گاهی بر درخت‌‌

Is this right—(that) I (should be) in grievous bondage, while ye are now on green plants, now on trees?

این چنین باشد وفای دوستان ** من در این حبس و شما در بوستان‌‌

The faith kept by friends, is it like this?—I in this prison and ye in the rose-garden.

یاد آرید ای مهان زین مرغ زار ** یک صبوحی در میان مرغزار

O ye noble ones, call to mind this piteous bird, (and drink in memory of me) a morning-draught amongst the meadows!

یاد یاران یار را میمون بود ** خاصه کان لیلی و این مجنون بود

Happy it is for a friend to be remembered by friends, in particular when that (beloved) is Laylá and this (lover) Majnún.

ای حریفان بت موزون خود ** من قدحها می‌‌خورم پر خون خود 1560

O ye who consort with your charming and adored one, am I to be drinking cups filled with my own blood?

یک قدح می نوش کن بر یاد من ** گر همی‌‌خواهی که بدهی داد من‌‌

(O thou who art my beloved), quaff one cup of wine in memory of me, if thou art unwilling to do me justice,

یا به یاد این فتاده‌‌ی خاک بیز ** چون که خوردی جرعه ای بر خاک ریز

Or (at least), when thou hast drunk, spill one draught on the earth in memory of this fallen one who sifts dust.

ای عجب آن عهد و آن سوگند کو ** وعده‌‌های آن لب چون قند کو

Oh, where, I wonder, is that covenant and oath? Where are the promises of that lip like candy?

گر فراق بنده از بد بندهگی است ** چون تو با بدبندگی پس فرق چیس

If thy having forsaken thy slave is because of (his) ill service (to thee)—when thou doest ill to the ill-doer, then what is the difference (between master and slave)?