چون فراموشی خلق و یادشان ** با وی است و او رسد فریادشان‌‌

صد هزاران نیک و بد را آن بهی ** می‌‌کند هر شب ز دلهاشان تهی‌‌

روز دلها را از آن پر می‌‌کند ** آن صدفها را پر از در می‌‌کند

آن همه اندیشه‌‌ی پیشانها ** می‌‌شناسند از هدایت جانها

پیشه و فرهنگ تو آید به تو ** تا در اسباب بگشاید به تو 1685

پیشه زرگر به آهنگر نشد ** خوی این خوش خو به آن منکر نشد

پیشه‌‌ها و خلقها همچون جهیز ** سوی خصم آیند روز رستخیز

پیشه‌‌ها و خلقها از بعد خواب ** واپس آید هم به خصم خود شتاب‌‌

پیشه‌‌ها و اندیشه‌‌ها در وقت صبح ** هم بدانجا شد که بود آن حسن و قبح‌‌

چون کبوترهای پیک از شهرها ** سوی شهر خویش آرد بهرها 1690

شنیدن آن طوطی حرکت آن طوطیان و مردن آن طوطی در قفس و نوحه‌‌ی خواجه بر وی‌‌