تشنگان گر آب جویند از جهان ** آب جوید هم به عالم تشنگان‌‌

چون که عاشق اوست تو خاموش باش ** او چو گوشت می‌‌کشد تو گوش باش‌‌

بند کن چون سیل سیلانی کند ** ور نه رسوایی و ویرانی کند

من چه غم دارم که ویرانی بود ** زیر ویران گنج سلطانی بود

غرق حق خواهد که باشد غرق‌‌تر ** همچو موج بحر جان زیر و زبر 1745

زیر دریا خوشتر آید یا زبر ** تیر او دل کش تر آید یا سپر

پاره کرده‌‌ی وسوسه باشی دلا ** گر طرب را باز دانی از بلا

گر مرادت را مذاق شکر است ** بی‌‌مرادی نه مراد دل بر است‌‌

هر ستاره‌‌ش خونبهای صد هلال ** خون عالم ریختن او را حلال‌‌

ما بها و خونبها را یافتیم ** جانب جان باختن بشتافتیم‌‌ 1750