گر مرادت را مذاق شکر است ** بی‌‌مرادی نه مراد دل بر است‌‌

هر ستاره‌‌ش خونبهای صد هلال ** خون عالم ریختن او را حلال‌‌

ما بها و خونبها را یافتیم ** جانب جان باختن بشتافتیم‌‌ 1750

ای حیات عاشقان در مردگی ** دل نیابی جز که در دل بردگی‌‌

من دلش جسته به صد ناز و دلال ** او بهانه کرده با من از ملال‌‌

گفتم آخر غرق تست این عقل و جان ** گفت رو رو بر من این افسون مخوان‌‌

من ندانم آن چه اندیشیده‌‌ای ** ای دو دیده دوست را چون دیده‌‌ای‌‌

ای گران جان خوار دیده ستی و را ** ز آن که بس ارزان خریده ستی و را 1755

هر که او ارزان خرد ارزان دهد ** گوهری طفلی به قرصی نان دهد

غرق عشقی‌‌ام که غرق است اندر این ** عشقهای اولین و آخرین‌‌