ای حیات عاشقان در مردگی ** دل نیابی جز که در دل بردگی‌‌

من دلش جسته به صد ناز و دلال ** او بهانه کرده با من از ملال‌‌

گفتم آخر غرق تست این عقل و جان ** گفت رو رو بر من این افسون مخوان‌‌

من ندانم آن چه اندیشیده‌‌ای ** ای دو دیده دوست را چون دیده‌‌ای‌‌

ای گران جان خوار دیده ستی و را ** ز آن که بس ارزان خریده ستی و را 1755

هر که او ارزان خرد ارزان دهد ** گوهری طفلی به قرصی نان دهد

غرق عشقی‌‌ام که غرق است اندر این ** عشقهای اولین و آخرین‌‌

مجملش گفتم نکردم ز آن بیان ** ور نه هم افهام سوزد هم زبان‌‌

من چو لب گویم لب دریا بود ** من چو لا گویم مراد الا بود

من ز شیرینی نشستم رو ترش ** من ز بسیاری گفتارم خمش‌‌ 1760