شرح این بگذارم و گیرم گله ** از جفای آن نگار ده دله‌‌

نالم ایرا ناله‌‌ها خوش آیدش ** از دو عالم ناله و غم بایدش‌‌

چون ننالم تلخ از دستان او ** چون نیم در حلقه‌‌ی مستان او 1775

چون نباشم همچو شب بی‌‌روز او ** بی‌‌وصال روی روز افروز او

ناخوش او خوش بود در جان من ** جان فدای یار دل رنجان من‌‌

عاشقم بر رنج خویش و درد خویش ** بهر خشنودی شاه فرد خویش‌‌

خاک غم را سرمه سازم بهر چشم ** تا ز گوهر پر شود دو بحر چشم‌‌

اشک کان از بهر او بارند خلق ** گوهر است و اشک پندارند خلق‌‌ 1780

من ز جان جان شکایت می‌‌کنم ** من نیم شاکی روایت می‌‌کنم‌‌

دل همی‌‌گوید کز او رنجیده‌‌ام ** وز نفاق سست می‌‌خندیده‌‌ام‌‌