آن که او شاه است او بی‌‌کار نیست ** ناله از وی طرفه کاو بیمار نیست‌‌

آن که او شاه است او بی‌‌کار نیست ** ناله از وی طرفه کاو بیمار نیست‌‌ 1820

He who is the King (of all) is not idle, (though) complaint from Him would be a marvel, for He is not ill.

بهر این فرمود رحمان ای پسر ** کل يوم هو فی شأن ای پسر

For this reason said the Merciful (God), O son, “Every day He is (busy) in an affair,” O son.

اندر این ره می‌‌تراش و می‌‌خراش ** تا دم آخر دمی فارغ مباش‌‌

In this Way be thou ever scraping and scratching (exerting thyself to the utmost): until thy last breath do not be unoccupied for a moment,

تا دم آخر دمی آخر بود ** که عنایت با تو صاحب سر بود

So that thy last breath may be a last breath in which the (Divine) favour is thy bosom-friend.

هر چه می‌‌کوشند اگر مرد و زن است ** گوش و چشم شاه جان بر روزن است‌‌

Whatsoever they strive (to do), whether man or woman, the ear and eye of the soul's King are at the window.

برون انداختن مرد تاجر طوطی را از قفس و پریدن طوطی مرده‌‌

How the merchant cast the parrot out of the cage and how the dead parrot flew away.

بعد از آنش از قفس بیرون فگند ** طوطیک پرید تا شاخ بلند 1825

After that, he cast her out of the cage. The little parrot flew to a lofty bough.

طوطی مرده چنان پرواز کرد ** کافتاب از چرخ ترکی تاز کرد

The dead parrot made such a (swift) flight as when the orient sun rushed onward.

خواجه حیران گشت اندر کار مرغ ** بی‌‌خبر ناگه بدید اسرار مرغ‌‌

The merchant was amazed at the action of the bird: without understanding he suddenly beheld the mysteries of the bird.

روی بالا کرد و گفت ای عندلیب ** از بیان حال خودمان ده نصیب‌‌

He lifted up his face and said, “O nightingale, give us profit (instruction) by explaining thy case.

او چه کرد آن جا که تو آموختی ** ساختی مکری و ما را سوختی‌‌

What did she (the parrot) do there (in India), that thou didst learn, devise a trick, and burn us (with grief)”?