گفت طوطی کاو به فعلم پند داد ** که رها کن لطف آواز و وداد

گفت طوطی کاو به فعلم پند داد ** که رها کن لطف آواز و وداد 1830

The parrot said, “She by her act counselled me—‘Abandon thy charm of voice and thy affection (for thy master),

ز آن که آوازت ترا در بند کرد ** خویشتن مرده پی این پند کرد

Because thy voice has brought thee into bondage’: she feigned herself dead for the sake of (giving me) this counsel,

یعنی ای مطرب شده با عام و خاص ** مرده شو چون من که تا یابی خلاص‌‌

Meaning (to say), ‘O thou who hast become a singer to high and low, become dead like me, that thou mayst gain release.’”

دانه باشی مرغکانت بر چنند ** غنچه باشی کودکانت بر کنند

If you are a grain, the little birds will peck you up; if you are a bud, the children will pluck you off.

دانه پنهان کن بکلی دام شو ** غنچه پنهان کن گیاه بام شو

Hide the grain (bait), become wholly a snare; hide the bud, become the grass on the roof.

هر که داد او حسن خود را در مزاد ** صد قضای بد سوی او رو نهاد 1835

Any one who offers his beauty to auction, a hundred evil fates set out towards him (and overtake him).

چشمها و خشمها و رشکها ** بر سرش ریزد چو آب از مشکها

(Evil) eyes and angers and envies pour upon his head, like water from waterskins.

دشمنان او را ز غیرت می‌‌درند ** دوستان هم روزگارش می‌‌برند

Foes tear him to pieces from jealousy; even friends take his lifetime away.

آن که غافل بود از کشت بهار ** او چه داند قیمت این روزگار

He that was heedless of the sowing and the springtide, how should he know the value of this lifetime?

در پناه لطف حق باید گریخت ** کاو هزاران لطف بر ارواح ریخت‌‌

You must flee to the shelter of God's grace, who shed thousand fold grace upon (our) spirits,