لیک ننماید چو شیرین است مدح ** بد نماید ز آن که تلخ افتاد قدح‌‌

But it does not show itself, because praise is sweet; (in the case of blame) the evil shows itself, because blame is bitter.

همچو مطبوخ است و حب کان را خوری ** تا به دیری شورش و رنج اندری‌‌

It (blame) is like (bitter) decoctions and pills which you swallow and for a long time you are in disturbance and pain,

ور خوری حلوا بود ذوقش دمی ** این اثر چون آن نمی‌‌پاید همی‌‌

Whereas, if you eat halwá (sweetmeat), its taste is momentary: this effect, like the other, is not enduring for ever.

چون نمی‌‌پاید همی‌‌پاید نهان ** هر ضدی را تو به ضد او بدان‌‌ 1865

Since it does not endure (perceptibly), it endures imperceptibly: recognise every opposite by means of its opposite.

چون شکر پاید نهان تاثیر او ** بعد حینی دمل آرد نیش جو

When the effect of sugar endures (remains latent), after a while it produces boils that call for the lancet.

نفس از بس مدحها فرعون شد ** کن ذلیل النفس هونا لا تسد

The fleshly soul was made a Pharaoh by (receiving) many praises: be lowly of spirit through meekness, do not domineer.

تا توانی بنده شو سلطان مباش ** زخم کش چون گوی شو چوگان مباش‌‌

So far as you can, become a slave, do not be a monarch. Suffer blows: become like the ball, do not be the bat.

ور نه چون لطفت نماند وین جمال ** از تو آید آن حریفان را ملال‌‌

Otherwise, when this elegance and beauty remains with you no more, you will be loathed by those companions.

آن جماعت کت همی‌‌دادند ریو ** چون ببینندت بگویندت که دیو 1870

The set of people who used to flatter you deceitfully, when they behold you will call you a devil.

جمله گویندت چو بینندت به در ** مرده‌‌ای از گور خود بر کرد سر

When they see you at their doors, they all will cry, “Truly a dead man has risen from the grave.”