این همه گفتیم لیک اندر بسیچ ** بی‌‌عنایات خدا هیچیم هیچ‌‌

We have spoken all these words, but in preparing ourselves (for the journey before us) we are naught, naught without the favours of God.

بی‌‌عنایات حق و خاصان حق ** گر ملک باشد سیاه استش ورق‌‌

Without the favours of God and God's elect ones, angel though he be, his page is black.

ای خدا ای فضل تو حاجت روا ** با تو یاد هیچ کس نبود روا 1880

O God, O Thou whose bounty fulfils (every) need, it is not allowable to mention any one beside Thee.

این قدر ارشاد تو بخشیده‌‌ای ** تا بدین بس عیب ما پوشیده‌‌ای‌‌

This amount of guidance Thou hast bestowed (upon us); till this (present time) Thou hast covered up many a fault of ours.

قطره‌‌ای دانش که بخشیدی ز پیش ** متصل گردان به دریاهای خویش‌‌

Cause the drop of knowledge which Thou gavest (us) heretofore to become united with Thy seas.

قطره‌‌ای علم است اندر جان من ** وارهانش از هوا وز خاک تن‌‌

In my soul there is a drop of knowledge: deliver it from sensuality and from the body's clay,

پیش از آن کاین خاکها خسفش کنند ** پیش از آن کاین بادها نشفش کنند

Before these clays drink it up, before these winds absorb it,

گر چه چون نشفش کند تو قادری ** کش از ایشان واستانی واخری‌‌ 1885

Although, when they absorb it, Thou art able to take it back from them and redeem it.

قطره‌‌ای کاو در هوا شد یا که ریخت ** از خزینه‌‌ی قدرت تو کی گریخت‌‌

The drop that vanished in the air or was spilled (on the earth)—when did it flee (escape) from the storehouse of Thy omnipotence?

گر در آید در عدم یا صد عدم ** چون بخوانیش او کند از سر قدم‌‌

If it enter into non-existence or a hundred non-existences, it will make a foot of its head (will return in headlong haste) when Thou callest it.