ای برادر عقل یک دم با خود آر ** دم به دم در تو خزان است و بهار

باغ دل را سبز و تر و تازه بین ** پر ز غنچه‌‌ی ورد و سرو و یاسمین‌‌

ز انبهی برگ پنهان گشته شاخ ** ز انبهی گل نهان صحرا و کاخ‌‌

این سخنهایی که از عقل کل است ** بوی آن گلزار و سرو و سنبل است‌‌

بوی گل دیدی که آن جا گل نبود ** جوش مل دیدی که آن جا مل نبود 1900

بو قلاووز است و رهبر مر ترا ** می‌‌برد تا خلد و کوثر مر ترا

بو دوای چشم باشد نور ساز ** شد ز بویی دیده‌‌ی یعقوب باز

بوی بد مر دیده را تاری کند ** بوی یوسف دیده را یاری کند

تو که یوسف نیستی یعقوب باش ** همچو او با گریه و آشوب باش‌‌

بشنو این پند از حکیم غزنوی ** تا بیابی در تن کهنه نوی‌‌ 1905