-
معشر الجن سورهی رحمان بخوان ** تستطیعوا تنفذوا را باز دان
- Recite O community of Jinn (and men) in the Súratu l’-Rahmán; recognise (the meaning of) if ye be able to pass forth.
-
نغمههای اندرون اولیا ** اولا گوید که ای اجزای لا 1925
- The inward notes of the saints say, at first, “O ye particles of lá (not = not-being),
-
هین ز لای نفی سرها بر زنید ** این خیال و وهم یک سو افکنید
- Take heed, lift up your heads from the lá of negation, cast aside this fancy and vain imagining.
-
ای همه پوسیده در کون و فساد ** جان باقیتان نرویید و نزاد
- O ye who all are rotten in (the world of) generation and corruption, your everlasting soul neither grew nor came to birth.”
-
گر بگویم شمهای ز آن نغمهها ** جانها سر بر زنند از دخمهها
- If I tell (even) a tittle of those (saintly) notes, the souls will lift up their heads from the tombs.
-
گوش را نزدیک کن کان دور نیست ** لیک نقل آن به تو دستور نیست
- Put thine ear close, for that (melody) is not far off, but ’tis not permitted to convey it to thee.
-
هین که اسرافیل وقتاند اولیا ** مرده را ز یشان حیات است و حیا 1930
- Hark! for the saints are the Isráfíls of the (present) time: from them to the dead comes life and freshness.
-
جان هر یک مردهای از گور تن ** بر جهد ز آوازشان اندر کفن
- At their voice the soul of every dead one starts up from the body's grave in their winding sheets.
-
گوید این آواز ز آوازها جداست ** زنده کردن کار آواز خداست
- He (that is thus awakened) says, “This voice is separate from (all other) voices: to quicken (the dead) is the work of the voice of God.
-
ما بمردیم و بکلی کاستیم ** بانگ حق آمد همه برخاستیم
- We (had) died and were entirely decayed: the call of God came: we all arose.”