چون رسید از راه آن مرد غریب ** اندر آوردش به پیش شه طبیب‌‌

چون رسید از راه آن مرد غریب ** اندر آوردش به پیش شه طبیب‌‌ 195

سوی شاهنشاه بردندش به ناز ** تا بسوزد بر سر شمع طراز

شاه دید او را بسی تعظیم کرد ** مخزن زر را بدو تسلیم کرد

پس حکیمش گفت کای سلطان مه ** آن کنیزک را بدین خواجه بده‌‌

تا کنیزک در وصالش خوش شود ** آب وصلش دفع آن آتش شود

شه بدو بخشید آن مه روی را ** جفت کرد آن هر دو صحبت جوی را 200

مدت شش ماه می‌‌راندند کام ** تا به صحت آمد آن دختر تمام‌‌

بعد از آن از بهر او شربت بساخت ** تا بخورد و پیش دختر می‌‌گداخت‌‌

چون ز رنجوری جمال او نماند ** جان دختر در وبال او نماند

چون که زشت و ناخوش و رخ زرد شد ** اندک اندک در دل او سرد شد