بعد از آن از بهر او شربت بساخت ** تا بخورد و پیش دختر می‌‌گداخت‌‌

چون ز رنجوری جمال او نماند ** جان دختر در وبال او نماند

چون که زشت و ناخوش و رخ زرد شد ** اندک اندک در دل او سرد شد

عشقهایی کز پی رنگی بود ** عشق نبود عاقبت ننگی بود 205

کاش کان هم ننگ بودی یک سری ** تا نرفتی بر وی آن بد داوری‌‌

خون دوید از چشم همچون جوی او ** دشمن جان وی آمد روی او

دشمن طاوس آمد پر او ** ای بسی شه را بکشته فر او

گفت من آن آهوم کز ناف من ** ریخت این صیاد خون صاف من‌‌

ای من آن روباه صحرا کز کمین ** سر بریدندش برای پوستین‌‌ 210

ای من آن پیلی که زخم پیل بان ** ریخت خونم از برای استخوان‌‌