ز آن جهان اندک ترشح می‌‌رسد ** تا نغرد در جهان حرص و حسد

گر ترشح بیشتر گردد ز غیب ** نی هنر ماند در این عالم نه عیب‌‌ 2070

این ندارد حد سوی آغاز رو ** سوی قصه‌‌ی مرد مطرب باز رو

بقیه‌‌ی قصه‌‌ی پیر چنگی و بیان مخلص آن‌‌

مطربی کز وی جهان شد پر طرب ** رسته ز آوازش خیالات عجب‌‌

از نوایش مرغ دل پران شدی ** وز صدایش هوش جان حیران شدی‌‌

چون بر آمد روزگار و پیر شد ** باز جانش از عجز پشه‌‌گیر شد

پشت او خم گشت همچون پشت خم ** ابروان بر چشم همچون پالدم‌‌ 2075

گشت آواز لطیف جان فزاش ** زشت و نزد کس نیرزیدی به لاش‌‌

آن نوای رشک زهره آمده ** همچو آواز خر پیری شده‌‌

خود کدامین خوش که او ناخوش نشد ** یا کدامین سقف کان مفرش نشد