گفت خواهم از حق ابریشم بها ** کاو به نیکویی پذیرد قلبها

چون که زد بسیار و گریان سر نهاد ** چنگ بالین کرد و بر گوری فتاد

خواب بردش مرغ جانش از حبس رست ** چنگ و چنگی را رها کرد و بجست‌‌

گشت آزاد از تن و رنج جهان ** در جهان ساده و صحرای جان‌‌ 2090

جان او آن جا سرایان ماجرا ** کاندر اینجا گر بماندندی مرا

خوش بدی جانم در این باغ و بهار ** مست این صحرا و غیبی لاله‌‌زار

بی‌‌پر و بی‌‌پا سفر می‌‌کردمی ** بی‌‌لب و دندان شکر می‌‌خوردمی‌‌

ذکر و فکری فارغ از رنج دماغ ** کردمی با ساکنان چرخ لاغ‌‌

چشم بسته عالمی می‌‌دیدمی ** ورد و ریحان بی‌‌کفی می‌‌چیدمی‌‌ 2095

مرغ آبی غرق دریای عسل ** عین ایوبی شراب و مغتسل‌‌