English    Türkçe    فارسی   

1
2105-2114

  • در عجب افتاد کاین معهود نیست ** این ز غیب افتاد بی‌‌مقصود نیست‌‌ 2105
  • He fell into amazement saying, “This is (a thing) unknown. This has fallen from the Unseen, ’tis not without purpose.”

  • سر نهاد و خواب بردش خواب دید ** کامدش از حق ندا جانش شنید
  • He laid his head down, and slumber overtook him. He dreamed that a voice came to him from God: his spirit heard

  • آن ندایی کاصل هر بانگ و نواست ** خود ندا آن است و این باقی صداست‌‌
  • That voice which is the origin of every cry and sound: that indeed is the (only) voice, and the rest are echoes.

  • ترک و کرد و پارسی گو و عرب ** فهم کرده آن ندا بی‌‌گوش و لب‌‌
  • Turcoman and Kurd and Persian-speaking man and Arab have understood that voice without (help of) ear or lip.

  • خود چه جای ترک و تاجیک است و زنگ ** فهم کرده ست آن ندا را چوب و سنگ‌‌
  • Ay, (but) what of Turcomans, Persians, and Ethiopians? (Even) wood and stone have understood that voice.

  • هر دمی از وی همی‌‌آید أ لست ** جوهر و اعراض می‌‌گردند هست‌‌ 2110
  • Every moment there is coming from Him (the call), “Am not I (your Lord)?” and substance and accidents are becoming existent.

  • گر نمی‌‌آید بلی‌‌ ز یشان ولی ** آمدنشان از عدم باشد بلی‌‌
  • If (the answer) “Yea” is not coming from them, yet their coming from non-existence (into existence) is (equivalent to) “Yea.”

  • ز آن چه گفتم من ز فهم سنگ و چوب ** در بیانش قصه‌‌ای هش دار خوب‌‌
  • Listen to a goodly tale in explanation of what I have said concerning the (spiritual) apprehension of (possessed by) stone and wood.

  • نالیدن ستون حنانه چون برای پیغامبر علیه السلام منبر ساختند که جماعت انبوه شد گفتند ما روی مبارک تو را به هنگام وعظ نمی‌‌بینیم و شنیدن رسول و صحابه آن ناله را و سؤال و جواب مصطفی صلی الله علیه و اله و سلم با ستون صریح‌‌
  • How the moaning pillar complained when they made a pulpit for the Prophet, on whom be peace—for the multitude had become great, and said, “We do not see thy blessed face when thou art exhorting us”—and how the Prophet and his Companions heard that complaint, and how Mustafá conversed with the pillar in clear language.

  • استن حنانه از هجر رسول ** ناله می‌‌زد همچو ارباب عقول‌‌
  • The moaning pillar was complaining of (its) separation from the Prophet, just as rational beings (might do).

  • گفت پیغمبر چه خواهی ای ستون ** گفت جانم از فراقت گشت خون‌‌
  • The Prophet said, “O pillar, what dost thou want?” It said, “My soul is turned to blood because of parting from thee.