این بگفت و رفت در دم زیر خاک ** آن کنیزک شد ز عشق و رنج پاک‌‌

ز انکه عشق مردگان پاینده نیست ** ز انکه مرده سوی ما آینده نیست‌‌

عشق زنده در روان و در بصر ** هر دمی باشد ز غنچه تازه‌‌تر

عشق آن زنده گزین کاو باقی است ** کز شراب جان فزایت ساقی است‌‌

عشق آن بگزین که جمله انبیا ** یافتند از عشق او کار و کیا 220

تو مگو ما را بدان شه بار نیست ** با کریمان کارها دشوار نیست‌‌

بیان آن که کشتن و زهر دادن مرد زرگر به اشارت الهی بود نه به هوای نفس و تامل فاسد

کشتن آن مرد بر دست حکیم ** نی پی اومید بود و نی ز بیم‌‌

او نکشتش از برای طبع شاه ** تا نیامد امر و الهام اله‌‌

آن پسر را کش خضر ببرید حلق ** سر آن را درنیابد عام خلق‌‌

آن که از حق یابد او وحی و جواب ** هر چه فرماید بود عین صواب‌‌ 225