چند یزدان مدحت خوی تو کرد ** تا عمر را عاشق روی تو کرد

چند یزدان مدحت خوی تو کرد ** تا عمر را عاشق روی تو کرد 2180

پیش من بنشین و مهجوری مساز ** تا به گوشت گویم از اقبال راز

حق سلامت می‌‌کند می‌‌پرسدت ** چونی از رنج و غمان بی‌‌حدت‌‌

نک قراضه‌‌ی چند ابریشم بها ** خرج کن این را و باز اینجا بیا

پیر لرزان گشت چون این را شنید ** دست می‌‌خایید و بر خود می‌‌تپید

بانگ می‌‌زد کای خدای بی‌‌نظیر ** بس که از شرم آب شد بی‌‌چاره پیر 2185

چون بسی بگریست و از حد رفت درد ** چنگ را زد بر زمین و خرد کرد

گفت ای بوده حجابم از اله ** ای مرا تو راه زن از شاه راه‌‌

ای بخورده خون من هفتاد سال ** ای ز تو رویم سیه پیش کمال‌‌

ای خدای با عطای با وفا ** رحم کن بر عمر رفته در جفا