چه عطا ما بر گدایی می‌‌تنیم ** مر مگس را در هوا رگ می‌‌زنیم‌‌

گر کسی مهمان رسد گر من منم ** شب بخسبد قصد دلق او کنم‌‌

مغرور شدن مریدان محتاج به مدعیان مزور و ایشان را شیخ و محتشم و واصل پنداشتن و نقل را از نقد فرق نادانستن و بر بسته را از بر رسته‌‌

بهر این گفتند دانایان به فن ** میهمان محسنان باید شدن‌‌

تو مرید و میهمان آن کسی ** کاو ستاند حاصلت را از خسی‌‌ 2265

نیست چیره چون ترا چیره کند ** نور ندهد مر ترا تیره کند

چون و را نوری نبود اندر قران ** نور کی یابند از وی دیگران‌‌

همچو اعمش کو کند داروی چشم ** چه کشد در چشمها الا که یشم‌‌

حال ما این است در فقر و عنا ** هیچ مهمانی مبا مغرور ما

قحط ده سال ار ندیدی در صور ** چشمها بگشا و اندر ما نگر 2270

ظاهر ما چون درون مدعی ** در دلش ظلمت زبانش شعشعی‌‌