زاغ اگر زشتی خود بشناختی ** همچو برف از درد و غم بگداختی
If the crow knew its ugliness, from grief and sorrow it would melt like snow.
مرد افسونگر بخواند چون عدو ** او فسون بر مار و مار افسون بر او
The charmer chants (a spell) as an enemy (does); he is (casting) a spell upon the snake and the snake is (casting) a spell upon him.
گر نبودی دام او افسون مار ** کی فسون مار را گشتی شکار
If his trap were not (devised by him as) a spell for the snake (a means of catching it), how would he become a prey to the snake's spell?
مرد افسونگر ز حرص کسب و کار ** در نیابد آن زمان افسون مار2335
The charmer, from greed of getting and making (money), is not conscious of the snake's spell at the time.
مار گوید ای فسون‌‌گر هین و هین ** آن خود دیدی فسون من ببین
The snake says, ‘O charmer, beware, beware! Thou hast beheld thine own spell (and its effect upon me): now behold mine!
تو به نام حق فریبی مر مرا ** تا کنی رسوای شور و شر مرا
Thou beguilest me with the Name of God in order that thou mayst expose me to shame and confusion.
نام حقم بست نه آن رای تو ** نام حق را دام کردی وای تو
The Name of God enthralled me, not thy contrivance: thou madest the Name of God a trap: woe to thee!
نام حق بستاند از تو داد من ** من به نام حق سپردم جان و تن
The Name of God will take vengeance from thee on my behalf: I commit my soul and body to the Name of God.
یا به زخم من رگ جانت برد ** یا که همچون من به زندانت برد2340
Either it will sever the vein of thy life by my stroke, or it will bring thee into a prison as (it has brought) me.’”
زن از این گونه خشن گفتارها ** خواند بر شوی جوان طومارها
Rough speeches of this sort, (whole) volumes, the woman recited to her youthful husband.
نصیحت کردن مرد مر زن را که در فقیران به خواری منگر و در کار حق به گمان کمال نگر و طعنه مزن بر فقر و فقیران به خیال و گمان بی‌‌نوایی خویشتن
How the man counselled his wife, saying, “Do not look with contempt on the poor, but regard the work of God as perfect, and do not let thy vain thought and opinion of thine own penury cause thee to sneer at poverty and revile the poor.”