مار گوید ای فسون‌‌گر هین و هین ** آن خود دیدی فسون من ببین
The snake says, ‘O charmer, beware, beware! Thou hast beheld thine own spell (and its effect upon me): now behold mine!
تو به نام حق فریبی مر مرا ** تا کنی رسوای شور و شر مرا
Thou beguilest me with the Name of God in order that thou mayst expose me to shame and confusion.
نام حقم بست نه آن رای تو ** نام حق را دام کردی وای تو
The Name of God enthralled me, not thy contrivance: thou madest the Name of God a trap: woe to thee!
نام حق بستاند از تو داد من ** من به نام حق سپردم جان و تن
The Name of God will take vengeance from thee on my behalf: I commit my soul and body to the Name of God.
یا به زخم من رگ جانت برد ** یا که همچون من به زندانت برد2340
Either it will sever the vein of thy life by my stroke, or it will bring thee into a prison as (it has brought) me.’”
زن از این گونه خشن گفتارها ** خواند بر شوی جوان طومارها
Rough speeches of this sort, (whole) volumes, the woman recited to her youthful husband.
نصیحت کردن مرد مر زن را که در فقیران به خواری منگر و در کار حق به گمان کمال نگر و طعنه مزن بر فقر و فقیران به خیال و گمان بی‌‌نوایی خویشتن
How the man counselled his wife, saying, “Do not look with contempt on the poor, but regard the work of God as perfect, and do not let thy vain thought and opinion of thine own penury cause thee to sneer at poverty and revile the poor.”
گفت ای زن تو زنی یا بو الحزن ** فقر فخر آمد مرا بر سر مزن
“O woman,” said he, “art thou a woman or the father of sorrow? Poverty is (my) pride, and do not thou beat me on the head (lash me with thy reproaches).
مال و زر سر را بود همچون کلاه ** کل بود او کز کله سازد پناه
Wealth and gold are as a cap to the head: ’tis the bald man that makes a shelter of his cap,
آن که زلف جعد و رعنا باشدش ** چون کلاهش رفت خوشتر آیدش
(But) he that has curly and beautiful locks is happier when his cap is gone.
مرد حق باشد به مانند بصر ** پس برهنه‌‌ش به که پوشیده نظر2345
The man of God (the saint) resembles the eye: therefore (his) sight is better bare (unveiled) than covered.