تو مرا در دردها بودی دوا ** من نمی‌‌خواهم که باشی بی‌‌نوا

Thou hast been my remedy in afflictions: I am unwilling that thou shouldst be penniless.

جان تو کز بهر خویشم نیست این ** از برای تستم این ناله و حنین‌‌ 2400

By thy soul, this is not for my own sake: this wailing and moaning of mine is on account of thee.

خویش من و الله که بهر خویش تو ** هر نفس خواهد که میرد پیش تو

(I swear) by God that at every moment my self would fain die for thy self before thee.

کاش جانت کش روان من فدی ** از ضمیر جان من واقف بدی‌‌

Would that thy soul, to which my soul is devoted, were aware of my soul's inmost thoughts!

چون تو با من این چنین بودی به ظن ** هم ز جان بیزار گشتم هم ز تن‌‌

Inasmuch as thou hast such (an ill) opinion of me, I am grown weary both of soul and of body.

خاک را بر سیم و زر کردیم چون ** تو چنینی با من ای جان را سکون‌‌

I cast earth on (renounce) silver and gold, since thou behavest thus to me, O comfort of my soul.

تو که در جان و دلم جا می‌‌کنی ** زین قدر از من تبرا می‌‌کنی‌‌ 2405

Thou who dwellest in my soul and heart, wilt thou declare thyself to be quit of me for this (small) amount (of offence)?

تو تبرا کن که هستت دستگاه ** ای تبرای ترا جان عذر خواه‌‌

Be quit (then)! for thou hast the power, (but) oh, my soul pleads against thy making this declaration.

یاد می‌‌کن آن زمانی را که من ** چون صنم بودم تو بودی چون شمن‌‌

Remember the time when I was (beautiful) as the idol, and thou (adoring) as the idolater.

بنده بر وفق تو دل افروخته ست ** هر چه گویی پخت گوید سوخته ست‌‌

Thy slave has kindled her heart (in eagerness) to comply with thee: whatever thou callest ‘cooked,’ she says it is ‘burnt.’