چون تو با من این چنین بودی به ظن ** هم ز جان بیزار گشتم هم ز تن‌‌

Inasmuch as thou hast such (an ill) opinion of me, I am grown weary both of soul and of body.

خاک را بر سیم و زر کردیم چون ** تو چنینی با من ای جان را سکون‌‌

I cast earth on (renounce) silver and gold, since thou behavest thus to me, O comfort of my soul.

تو که در جان و دلم جا می‌‌کنی ** زین قدر از من تبرا می‌‌کنی‌‌ 2405

Thou who dwellest in my soul and heart, wilt thou declare thyself to be quit of me for this (small) amount (of offence)?

تو تبرا کن که هستت دستگاه ** ای تبرای ترا جان عذر خواه‌‌

Be quit (then)! for thou hast the power, (but) oh, my soul pleads against thy making this declaration.

یاد می‌‌کن آن زمانی را که من ** چون صنم بودم تو بودی چون شمن‌‌

Remember the time when I was (beautiful) as the idol, and thou (adoring) as the idolater.

بنده بر وفق تو دل افروخته ست ** هر چه گویی پخت گوید سوخته ست‌‌

Thy slave has kindled her heart (in eagerness) to comply with thee: whatever thou callest ‘cooked,’ she says it is ‘burnt.’

من سپاناخ تو با هر چم پزی ** یا ترش با یا که شیرین می‌‌سزی‌‌

Whatever thou mayst cook me with, I am thy spinach: whether (thou art) sour broth (to me) or sweet, thou art worthy (of my affection).

کفر گفتم نک به ایمان آمدم ** پیش حکمت از سر جان آمدم‌‌ 2410

I uttered infidelity (blasphemy): lo, I have returned to the true faith, I am come (to submit) with all my soul to thy command.

خوی شاهانه‌‌ی ترا نشناختم ** پیش تو گستاخ خر در تاختم‌‌

I did not know thy kingly nature, I rudely urged my ass (intruded) before thee.

چون ز عفو تو چراغی ساختم ** توبه کردم اعتراض انداختم‌‌

Since I have made (for myself) a lamp of thy forgiveness, I repent, I cast away (abandon) opposition.