من که فرعونم ز شهرت وای من ** زخم طاس آن ربی الاعلای من‌‌

من که فرعونم ز شهرت وای من ** زخم طاس آن ربی الاعلای من‌‌ 2455

I, who am Pharaoh, oh, woe is me because of (what is being done by) the people: my (title of) ‘My supreme Lord’ is (like) the blows on the bowl (since it proclaims my eclipse).

خواجه‌‌تاشانیم اما تیشه‌‌ات ** می‌‌شکافد شاخ را در بیشه‌‌ات‌‌

We (Moses and I) are fellow-servants (to Thee), but Thy axe is cleaving the boughs in Thy forest;

باز شاخی را موصل می‌‌کند ** شاخ دیگر را معطل می‌‌کند

Then it makes one bough to be grafted, another bough to be left uncared for.

شاخ را بر تیشه دستی هست نی ** هیچ شاخ از دست تیشه جست نی‌‌

The bough has no power against the axe: no bough escaped from the power of the axe.

حق آن قدرت که آن تیشه تراست ** از کرم کن این کژیها را تو راست‌‌

(I entreat Thee) by the truth of the might which belongs to Thy axe, do Thou graciously make these crooked (perverse) actions (of ours) straight (righteous).”

باز با خود گفته فرعون ای عجب ** من نه در یا ربناام جمله شب‌‌ 2460

Once more Pharaoh said to himself, “Oh, wonderful! Am not I (occupied) the whole night in (crying) ‘O our Lord’?

در نهان خاکی و موزون می‌‌شوم ** چون به موسی می‌‌رسم چون می‌‌شوم‌‌

In secret I am growing humble and harmonious: when I reach Moses, how am I becoming (so different)?

رنگ زر قلب ده‌‌تو می‌‌شود ** پیش آتش چون سیه رو می‌‌شود

The colour (gilt) of base gold is (laid on) in ten coats: how is it becoming black-faced in the presence of the fire?

نی که قلب و قالبم در حکم اوست ** لحظه‌‌ای مغزم کند یک لحظه پوست‌‌

Is it not (true) that my heart (spirit) and body are under His control, (so that) at one moment He makes me a kernel, at another moment a rind?

سبز گردم چون که گوید کشت باش ** زرد گردم چون که گوید زشت باش‌‌

When He bids me be a cornfield, I become green; when He bids me be ugly, I become yellow.