حق آن قدرت که آن تیشه تراست ** از کرم کن این کژیها را تو راست‌‌

(I entreat Thee) by the truth of the might which belongs to Thy axe, do Thou graciously make these crooked (perverse) actions (of ours) straight (righteous).”

باز با خود گفته فرعون ای عجب ** من نه در یا ربناام جمله شب‌‌ 2460

Once more Pharaoh said to himself, “Oh, wonderful! Am not I (occupied) the whole night in (crying) ‘O our Lord’?

در نهان خاکی و موزون می‌‌شوم ** چون به موسی می‌‌رسم چون می‌‌شوم‌‌

In secret I am growing humble and harmonious: when I reach Moses, how am I becoming (so different)?

رنگ زر قلب ده‌‌تو می‌‌شود ** پیش آتش چون سیه رو می‌‌شود

The colour (gilt) of base gold is (laid on) in ten coats: how is it becoming black-faced in the presence of the fire?

نی که قلب و قالبم در حکم اوست ** لحظه‌‌ای مغزم کند یک لحظه پوست‌‌

Is it not (true) that my heart (spirit) and body are under His control, (so that) at one moment He makes me a kernel, at another moment a rind?

سبز گردم چون که گوید کشت باش ** زرد گردم چون که گوید زشت باش‌‌

When He bids me be a cornfield, I become green; when He bids me be ugly, I become yellow.

لحظه‌‌ای ماهم کند یک دم سیاه ** خود چه باشد غیر این کار اله‌‌ 2465

At one moment He makes me a moon, at another black.” How, indeed, is the action of God other than this?

پیش چوگانهای حکم کن فکان ** می‌‌دویم اندر مکان و لامکان‌‌

Before the (blows of the) bat of His decree, “Be, and it was,” we are running (like balls) in Space and beyond.

چون که بی‌‌رنگی اسیر رنگ شد ** موسیی با موسیی در جنگ شد

Since colourlessness (pure Unity) became the captive of colour (manifestation in the phenomenal world), a Moses came into conflict with a Moses.

چون به بی‌‌رنگی رسی کان داشتی ** موسی و فرعون دارند آشتی‌‌

When you attain unto the colourlessness which you (originally) possessed, Moses and Pharaoh are at peace (with each other).