صالح از خکوت بسوی شهر رفت ** شهر دید اندر میان دود و نفت

ناله از اجزای ایشان می‌‌شنید ** نوحه پیدا نوحه گویان ناپدید

ز استخوانهاشان شنید او ناله‌‌ها ** اشک ریز از جانشان چون ژاله‌‌ها

صالح آن بشنید و گریه ساز کرد ** نوحه بر نوحه گران آغاز کرد 2545

گفت ای قومی به باطل زیسته ** وز شما من پیش حق بگریسته‌‌

حق بگفته صبر کن بر جورشان ** پندشان ده بس نماند از دورشان‌‌

من بگفته پند شد بند از جفا ** شیر پند از مهر جوشد وز صفا

بس که کردید از جفا بر جای من ** شیر پند افسرد در رگهای من‌‌

حق مرا گفته ترا لطفی دهم ** بر سر آن زخمها مرهم نهم‌‌ 2550

صاف کرده حق دلم را چون سما ** روفته از خاطرم جور شما