این که جان ما ز روحت یافته ست ** پیش پیش از خاک آن می‌‌تافته ست‌‌

این که جان ما ز روحت یافته ست ** پیش پیش از خاک آن می‌‌تافته ست‌‌ 2665

This (light) that our souls have obtained from thy spirit shone erstwhile from the dust.

در زمین بودیم و غافل از زمین ** غافل از گنجی که در وی بد دفین‌‌

We were in the earth, and heedless of the earth, heedless of the treasure that lay buried there.

چون سفر فرمود ما را ز آن مقام ** تلخ شد ما را از آن تحویل کام‌‌

When He (God) bade us journey from that place of abode our palates were soured (we were bitterly grieved) by the change,

تا که حجتها همی‌‌گفتیم ما ** که بجای ما کی آید ای خدا

So that we were arguing (and saying), ‘O God, who will come in our stead?

نور این تسبیح و این تهلیل را ** می‌‌فروشی بهر قال و قیل را

Wilt Thou sell the splendour of the praise with which we glorify and magnify Thee for babble and palaver?’

حکم حق گسترد بهر ما بساط ** که بگویید از طریق انبساط 2670

The decree of God spread for us the carpet (of indulgence), (and He said), ‘Speak ye, in the way of boldness

هر چه آید بر زبانتان بی‌‌حذر ** همچو طفلان یگانه با پدر

(And) without fear, whatever comes upon your tongues, like only children with their father;

ز آن که این دمها چه گر نالایق است ** رحمت من بر غضب هم سابق است‌‌

For what if these words (of yours) are unseemly? My mercy likewise is prior (superior) to My wrath.

از پی اظهار این سبق ای ملک ** در تو بنهم داعیه‌‌ی اشکال و شک‌‌

In order to manifest this priority, O angel, I will put in thee incitement to perplexity and doubt,

تا بگویی و نگیرم بر تو من ** منکر حلمم نیارد دم زدن‌‌

That thou mayst speak and I not take offence at thee, (so that) none who denies My clemency may dare to utter a word.