گفت من شه را پذیرا چون شوم ** بی‌‌بهانه سوی او من چون روم‌‌

نسبتی باید مرا یا حیلتی ** هیچ پیشه راست شد بی‌‌آلتی‌‌ 2690

همچو آن مجنون که بشنید از یکی ** که مرض آمد به لیلی اندکی‌‌

گفت آوه بی‌‌بهانه چون روم ** ور بمانم از عیادت چون شوم‌‌

لیتنی کنت طبیبا حاذقا ** کنت أمشی نحو لیلی سابقا

قل تعالوا گفت حق ما را بدان ** تا بود شرم اشکنی ما را نشان‌‌

شب پران را گر نظر و آلت بدی ** روزشان جولان و خوش حالت بدی‌‌ 2695

گفت چون شاه کرم میدان رود ** عین هر بی‌‌آلتی آلت شود

ز آن که آلت دعوی است و هستی است ** کار در بی‌‌آلتی و پستی است‌‌

گفت کی بی‌‌آلتی سودا کنم ** تا نه من بی‌‌آلتی پیدا کنم‌‌