این زمین پاک و ان شوره ست و بد ** این فرشته‌‌ی پاک و ان دیو است و دد

هر دو صورت گر بهم ماند رواست ** آب تلخ و آب شیرین را صفاست‌‌ 275

جز که صاحب ذوق کی شناسد بیاب ** او شناسد آب خوش از شوره آب‌‌

سحر را با معجزه کرده قیاس ** هر دو را بر مکر پندارد اساس‌‌

ساحران موسی از استیزه را ** بر گرفته چون عصای او عصا

زین عصا تا آن عصا فرقی است ژرف ** زین عمل تا آن عمل راهی شگرف‌‌

لعنة الله این عمل را در قفا ** رحمه الله آن عمل را در وفا 280

کافران اندر مری بوزینه طبع ** آفتی آمد درون سینه طبع‌‌

هر چه مردم می‌‌کند بوزینه هم ** آن کند کز مرد بیند دم‌‌به‌‌دم‌‌

او گمان برده که من کژدم چو او ** فرق را کی داند آن استیزه رو