چون رسولان از پی پیوستن‌‌اند ** پس چه پیوندندشان چون یک تن‌‌اند
Inasmuch as the prophets are (sent) in order to connect (the part with the whole): how, then, should they (the prophets) connect them when they are (already) one body?
این سخن پایان ندارد ای غلام ** روز بی‌‌گه شد حکایت کن تمام
This discourse hath no end. O lad, the day is late: conclude the tale.
سپردن عرب هدیه را یعنی سبو را به غلامان خلیفه
How the Arab delivered the gift, that is, the jug to the Caliph's servants.
آن سبوی آب را در پیش داشت ** تخم خدمت را در آن حضرت بکاشت2815
He presented the jug of water, he sowed the seed of homage in that (exalted) court.
گفت این هدیه بدان سلطان برید ** سایل شه را ز حاجت واخرید
“Bear this gift,” said he, “to the Sultan, redeem the King's suitor from indigence.
آب شیرین و سبوی سبز و نو ** ز آب بارانی که جمع آمد به گو
’Tis sweet water and a new green jug—some of the rain-water that collected in the ditch.”
خنده می‌‌آمد نقیبان را از آن ** لیک پذرفتند آن را همچو جان
The officials smiled at that, but they accepted it (the jug) as (though it were precious as) life,
ز آن که لطف شاه خوب با خبر ** کرده بود اندر همه ارکان اثر
Because the graciousness of the good and wise King had made a mark (impressed itself) on all the courtiers.
خوی شاهان در رعیت جا کند ** چرخ اخضر خاک را خضرا کند2820
The disposition of kings settles (becomes implanted) in their subjects: the green sky makes the earth verdant.
شه چو حوضی دان حشم چون لوله‌‌ها ** آب از لوله روان در کوله‌‌ها
Regard the king as a reservoir, his retainers as the pipes: the water runs through the pipe into the ponds (receptacles).
چون که آب جمله از حوضی است پاک ** هر یکی آبی دهد خوش ذوقناک
When the water in all (the pipes) is from a pure reservoir, every single one gives sweet water, pleasant to taste;