عشق شنگ بی‌‌قرار بی‌‌سکون ** چون در آرد کل تن را در جنون‌‌

لطف آب بحر کاو چون کوثر است ** سنگ ریزه‌‌ش جمله در و گوهر است‌‌

هر هنر که استا بدان معروف شد ** جان شاگردان بدان موصوف شد

پیش استاد اصولی هم اصول ** خواند آن شاگرد چست با حصول‌‌ 2830

پیش استاد فقیه آن فقه خوان ** فقه خواند نی اصول اندر بیان‌‌

پیش استادی که او نحوی بود ** جان شاگردش از او نحوی شود

باز استادی که او محو ره است ** جان شاگردش از او محو شه است‌‌

زین همه انواع دانش روز مرگ ** دانش فقر است ساز راه و برگ‌‌

حکایت ماجرای نحوی و کشتیبان‌‌

آن یکی نحوی به کشتی درنشست ** رو به کشتیبان نهاد آن خود پرست‌‌ 2835

گفت هیچ از نحو خواندی گفت لا ** گفت نیم عمر تو شد در فنا