آن کفش را صافی و محقوق دان ** همچو دشنام لب معشوق دان‌‌

گشته آن دشنام نامطلوب او ** خوش ز بهر عارض محبوب او 2885

گر بگوید کژ نماید راستی ** ای کژی که راست را آراستی‌‌

از شکر گر شکل نانی می‌‌پزی ** طعم قند آید نه نان چون می‌‌مزی‌‌

ور بیابد مومنی زرین وثن ** کی هلد آن را برای هر شمن‌‌

بلکه گیرد اندر آتش افکند ** صورت عاریتش را بشکند

تا نماند بر ذهب شکل وثن ** ز آن که صورت مانع است و راه زن‌‌ 2890

ذات زرش ذات ربانیت است ** نقش بت بر نقد زر عاریت است‌‌

بهر کیکی تو گلیمی را مسوز ** وز صداع هر مگس مگذار روز

بت پرستی چون بمانی در صور ** صورتش بگذار و در معنی نگر