لیک با خود گفت بنمایم سزا ** مر شما را ای خسیسان گدا

But he said to himself, “I will show you what (chastisement) ye deserve, O beggarly villains!

مر شما را بس نیامد رای من ** ظنتان این است در اعطای من‌‌

Was my judgement not enough for you? Is this your opinion of my bounty,

ای عقول و رایتان از رای من ** از عطاهای جهان آرای من‌‌

O ye whose understanding and judgement are (derived) from my judgement and from my world-adorning gifts?

نقش با نقاش چه سگالد دگر ** چون سگالش اوش بخشید و خبر 3035

What else (but good) should the picture think of the painter, since he bestowed thought and knowledge upon it?

این چنین ظن خسیسانه به من ** مر شما را بود ننگان زمن‌‌

Had ye such a vile opinion of me, O ye who are a scandal to the world?

ظانین بالله ظن السوء را ** گر نبرم سر بود عین خطا

If I should not behead them that think ill of God, it would be the essence of wrong.

وارهانم چرخ را از ننگتان ** تا بماند بر جهان این داستان‌‌

I will deliver the Sphere (of Time) from your disgrace, so that this tale shall remain in the world (as a warning).”

شیر با این فکر می‌‌زد خنده فاش ** بر تبسمهای شیر ایمن مباش‌‌

While thus meditating, the lion continued to smile visibly: do not trust the smiles of the lion!

مال دنیا شد تبسمهای حق ** کرد ما را مست و مغرور و خلق‌‌ 3040

Worldly wealth is (like) the smiles of God: it has made us drunken and vainglorious and threadbare (deprived of the means of salvation).

فقر و رنجوری به استت ای سند ** کان تبسم دام خود را بر کند

Poverty and distress are better for thee, O lord, for (then) that smile will remove its lure.

امتحان کردن شیر گرگ را و گفتن که پیش آی ای گرگ بخش کن صیدها را میان ما

How the lion made trial of the wolf and said, “Come forward, O wolf, and divide the prey amongst us.”