امر کن یک فعل بود و نون و کاف ** در سخن افتاد و معنی بود صاف3100
The (Divine) Command KuN (Be) was a single act, and the (two letters) N and K occurred (only) in speech, while the (inward) meaning was pure (uncompounded).
این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا چه شد احوال گرگ اندر نبرد
This discourse hath no end. Return, that (we may see) what happened to the wolf in combat (with the lion).
ادب کردن شیر گرگ را که در قسمت بی‌‌ادبی کرده بود
How the lion punished the wolf who had shown disrespect in dividing (the prey).
گرگ را بر کند سر آن سر فراز ** تا نماند دو سری‌‌و امتیاز
That haughty one tore off the head of the wolf, in order that two-headedness (dualism) and distinction might not remain (in being).
فانتقمنا منهم است ای گرگ پیر ** چون نبودی مرده در پیش امیر
’Tis (the meaning of) So we took vengeance on them, O old wolf, inasmuch as thou wert not dead in the presence of the Amír.
بعد از آن رو شیر با روباه کرد ** گفت این را بخش کن از بهر خورد
After that, the lion turned to the fox and said, “Divide this for eating.”
سجده کرد و گفت کاین گاو سمین ** چاشت خوردت باشد ای شاه گزین3105
He bowed low and said, “This fat ox will be thy food at breakfast, O excellent King,
و آن بز از بهر میان روز را ** یخنیی باشد شه پیروز را
And that goat will be a portion reserved for the victorious King at midday,
و آن دگر خرگوش بهر شام هم ** شب چره‌‌ی این شاه با لطف و کرم
And the hare too for supper—(to be) the repast at nightfall of the gracious and bountiful King.”
گفت ای روبه تو عدل افروختی ** این چنین قسمت ز کی آموختی
Said the lion, “O fox, thou hast made justice shine forth: from whom didst thou learn to divide in such a manner?
از کجا آموختی این ای بزرگ ** گفت ای شاه جهان از حال گرگ
Whence didst thou learn this, O eminent one?” “O King of the world,” he replied, “(I learned it) from the fate of the wolf.”