سجده کرد و گفت کاین گاو سمین ** چاشت خوردت باشد ای شاه گزین‌‌

سجده کرد و گفت کاین گاو سمین ** چاشت خوردت باشد ای شاه گزین‌‌ 3105

He bowed low and said, “This fat ox will be thy food at breakfast, O excellent King,

و آن بز از بهر میان روز را ** یخنیی باشد شه پیروز را

And that goat will be a portion reserved for the victorious King at midday,

و آن دگر خرگوش بهر شام هم ** شب چره‌‌ی این شاه با لطف و کرم‌‌

And the hare too for supper—(to be) the repast at nightfall of the gracious and bountiful King.”

گفت ای روبه تو عدل افروختی ** این چنین قسمت ز کی آموختی‌‌

Said the lion, “O fox, thou hast made justice shine forth: from whom didst thou learn to divide in such a manner?

از کجا آموختی این ای بزرگ ** گفت ای شاه جهان از حال گرگ‌‌

Whence didst thou learn this, O eminent one?” “O King of the world,” he replied, “(I learned it) from the fate of the wolf.”

گفت چون در عشق ما گشتی گرو ** هر سه را برگیر و بستان و برو 3110

The lion said, “Inasmuch as thou hast become pledged to love of me, pick up all the three (animals), and take (them) and depart.

روبها چون جملگی ما را شدی ** چونت آزاریم چون تو ما شدی‌‌

O fox, since thou hast become entirely mine, how should I hurt thee when thou hast become myself?

ما ترا و جمله اشکاران ترا ** پای بر گردون هفتم نه بر آ

I am thine, and all the beasts of chase are thine: set thy foot on the Seventh Heaven and mount (beyond)!

چون گرفتی عبرت از گرگ دنی ** پس تو روبه نیستی شیر منی‌‌

Since thou hast taken warning from (the fate of) the vile wolf, thou art not a fox: thou art my own lion.

عاقل آن باشد که عبرت گیرد از ** مرگ یاران در بلای محترز

The wise man is he that in (the hour of) the shunned tribulation takes warning from the death of his friends.”