گفت چون در عشق ما گشتی گرو ** هر سه را برگیر و بستان و برو

گفت چون در عشق ما گشتی گرو ** هر سه را برگیر و بستان و برو 3110

The lion said, “Inasmuch as thou hast become pledged to love of me, pick up all the three (animals), and take (them) and depart.

روبها چون جملگی ما را شدی ** چونت آزاریم چون تو ما شدی‌‌

O fox, since thou hast become entirely mine, how should I hurt thee when thou hast become myself?

ما ترا و جمله اشکاران ترا ** پای بر گردون هفتم نه بر آ

I am thine, and all the beasts of chase are thine: set thy foot on the Seventh Heaven and mount (beyond)!

چون گرفتی عبرت از گرگ دنی ** پس تو روبه نیستی شیر منی‌‌

Since thou hast taken warning from (the fate of) the vile wolf, thou art not a fox: thou art my own lion.

عاقل آن باشد که عبرت گیرد از ** مرگ یاران در بلای محترز

The wise man is he that in (the hour of) the shunned tribulation takes warning from the death of his friends.”

روبه آن دم بر زبان صد شکر راند ** که مرا شیر از پی آن گرگ خواند 3115

At that moment the fox uttered a hundred thanksgivings, saying, "(How lucky) that the lion called me up after the wolf.

گر مرا اول بفرمودی که تو ** بخش کن این را که بردی جان از او

If he had bidden me first, saying, ‘Do thou divide this,’ who would have escaped from him with his life?”

پس سپاس او را که ما را در جهان ** کرد پیدا از پس پیشینیان‌‌

Thanks be to Him (God), then, that He caused us to appear (be born) in the world after those of old,

تا شنیدیم آن سیاستهای حق ** بر قرون ماضیه اندر سبق‌‌

So that we heard of the chastisements which God inflicted upon the past generations in the preceding time,

تا که ما از حال آن گرگان پیش ** همچو روبه پاس خود داریم بیش‌‌

That we, like the fox, may keep better watch over ourselves from (considering) the fate of those ancient wolves.