هر شکار و هر کراماتی که هست ** از برای بندگان آن شه است‌‌

نیست شه را طمع بهر خلق ساخت ** این همه دولت خنک آن کاو شناخت‌‌

آن که دولت آفرید و دو سرا ** ملک دولتها چه کار آید و را

پیش سبحان بس نگه دارید دل ** تا نگردید از گمان بد خجل‌‌

کاو ببیند سر و فکر و جستجو ** همچو اندر شیر خالص تار مو 3145

آن که او بی‌‌نقش ساده سینه شد ** نقشهای غیب را آیینه شد

سر ما را بی‌‌گمان موقن شود ** ز آن که مومن آینه‌‌ی مومن شود

چون زند او نقد ما را بر محک ** پس یقین را باز داند او ز شک‌‌

چون شود جانش محک نقدها ** پس ببیند قلب را و قلب را

نشاندن پادشاهان صوفیان عارف را پیش روی خویش تا چشمشان بدیشان روشن شود

پادشاهان را چنان عادت بود ** این شنیده باشی ار یادت بود 3150