English    Türkçe    فارسی   

1
3183-3192

  • دل نگردد تنگ ز آن عرصه‌‌ی فراخ ** نخل تر آن جا نگردد خشک شاخ‌‌
  • The heart is not oppressed by that spacious expanse: there the fresh boughs of the palm-tree do not become dry.

  • حاملی تو مر حواست را کنون ** کند و مانده می‌‌شوی و سر نگون‌‌
  • At present thou art bearing (the burden of) thy senses: thou art becoming weary and exhausted and (ready to fall) headlong.

  • چون که محمولی نه حامل وقت خواب ** ماندگی رفت و شدی بی‌‌رنج و تاب‌‌ 3185
  • Since, at the time of sleep, thou art borne (on high), and art not bearing (the burden), thy fatigue is gone and thou art free from pain and anguish.

  • چاشنیی دان تو حال خواب را ** پیش محمولی حال اولیا
  • Regard the time of sleep as a (mere) taste (sample) in comparison with the state in which the saints are borne (on high).

  • اولیا اصحاب کهفند ای عنود ** در قیام و در تقلب هم رقود
  • The saints are (like) the Men of the Cave, O obstinate one: they are asleep (even) in rising up and turning to and fro.

  • می‌‌کشدشان بی‌‌تکلف در فعال ** بی‌‌خبر ذات الیمین ذات الشمال‌‌
  • He (God) is drawing them, without their taking trouble to act, without consciousness (on their part), to the right hand and to the left.

  • چیست آن ذات الیمین فعل حسن ** چیست آن ذات الشمال اشغال تن‌‌
  • What is that right hand? Good deeds. What is that left hand? The affairs of the body.

  • می‌‌رود این هر دو کار از انبیا ** بی‌‌خبر زین هر دو ایشان چون صدا 3190
  • These two (kinds of) actions proceed from the prophets, (while) they are unconscious of them both, like the echo:

  • گر صدایت بشنواند خیر و شر ** ذات کوه از هر دو باشد بی‌‌خبر
  • If the echo causes thee to hear good and evil, the mountain itself is unconscious of either.

  • گفتن مهمان یوسف علیه السلام را که آینه آوردمت ارمغان تا هر باری که در وی نگری روی خوب خود بینی مرا یاد کنی‌‌
  • How the guest said to Joseph, “I have brought thee the gift of a mirror, so that whenever thou lookest in it thou wilt see thine own fair face and remember me.”

  • گفت یوسف هین بیاور ارمغان ** او ز شرم این تقاضا زد فغان‌‌
  • Joseph said, “Come, produce the gift.” He (the guest), on account of shame (confusion) at this demand, sobbed aloud.