حاملی تو مر حواست را کنون ** کند و مانده می‌‌شوی و سر نگون‌‌

چون که محمولی نه حامل وقت خواب ** ماندگی رفت و شدی بی‌‌رنج و تاب‌‌ 3185

چاشنیی دان تو حال خواب را ** پیش محمولی حال اولیا

اولیا اصحاب کهفند ای عنود ** در قیام و در تقلب هم رقود

می‌‌کشدشان بی‌‌تکلف در فعال ** بی‌‌خبر ذات الیمین ذات الشمال‌‌

چیست آن ذات الیمین فعل حسن ** چیست آن ذات الشمال اشغال تن‌‌

می‌‌رود این هر دو کار از انبیا ** بی‌‌خبر زین هر دو ایشان چون صدا 3190

گر صدایت بشنواند خیر و شر ** ذات کوه از هر دو باشد بی‌‌خبر

گفتن مهمان یوسف علیه السلام را که آینه آوردمت ارمغان تا هر باری که در وی نگری روی خوب خود بینی مرا یاد کنی‌‌

گفت یوسف هین بیاور ارمغان ** او ز شرم این تقاضا زد فغان‌‌

گفت من چند ارمغان جستم ترا ** ارمغانی در نظر نامد مرا