زیره را من سوی کرمان آورم ** گر به پیش تو دل و جان آورم‌‌

زیره را من سوی کرمان آورم ** گر به پیش تو دل و جان آورم‌‌ 3195

I shall (only) bring cumin to Kirmán, if I bring my heart and soul (as a gift) to thee.

نیست تخمی کاندر این انبار نیست ** غیر حسن تو که آن را یار نیست‌‌

There is no seed that is not in this barn, except thy beauty which hath no equal.

لایق آن دیدم که من آیینه‌‌ای ** پیش تو آرم چو نور سینه‌‌ای‌‌

I deemed it fitting that I should bring to thee a mirror like the (inward) light of a (pure) breast,

تا ببینی روی خوب خود در آن ** ای تو چون خورشید شمع آسمان‌‌

That thou mayst behold thy beauteous face therein, O thou who, like the sun, art the candle of heaven.

آینه آوردمت ای روشنی ** تا چو بینی روی خود یادم کنی‌‌

I have brought thee a mirror, O light (of mine eyes), so that when thou seest thy face thou mayst think of me.”

آینه بیرون کشید او از بغل ** خوب را آیینه باشد مشتغل‌‌ 3200

He drew forth the mirror from beneath his arm: the fair one's business is with a mirror.

آینه‌‌ی هستی چه باشد نیستی ** نیستی بر گر تو ابله نیستی‌‌

What is the mirror of Being? Not-being. Bring not-being (as your gift), if you are not a fool.

هستی اندر نیستی بتوان نمود ** مال داران بر فقیر آرند جود

Being can be seen (only) in not-being: the rich bestow (exhibit) generosity on the poor.

آینه‌‌ی صافی نان خود گرسنه ست ** سوخته هم آینه‌‌ی آتش زنه ست‌‌

The clear mirror of bread is truly the hungry man; tinder, likewise, is the mirror of that (the stick or flint) from which fire is struck.

نیستی و نقص هر جایی که خاست ** آینه‌‌ی خوبی جمله‌‌ی پیشه‌‌هاست‌‌

Not-being and defect, wherever they arise (appear), are the mirror which displays the excellence of all crafts.