-
گر چه آهن سرخ شد او سرخ نیست ** پرتو عاریت آتش زنی است
- Though the iron has become red, it is not red (by nature): it (the redness) is a ray borrowed from something that strikes fire.
-
گر شود پر نور روزن یا سرا ** تو مدان روشن مگر خورشید را
- If the window or the house is full of light, do not deem aught luminous except the sun.
-
هر در و دیوار گوید روشنم ** پرتو غیری ندارم این منم
- Every door and wall says, “I am luminous: I do not hold the rays of another, I (myself) am this (light).”
-
پس بگوید آفتاب ای نارشید ** چون که من غارب شوم آید پدید
- Then the sun says, “O thou who art not right (in thy belief), when I set ’twill become evident (thou wilt see what the truth is).”
-
سبزهها گویند ما سبز از خودیم ** شاد و خندانیم و بس زیبا خدیم 3265
- The plants say, “We are green of ourselves, we are gay and smiling (blooming) and we have very beauteous cheeks.”
-
فصل تابستان بگوید ای امم ** خویش را بینید چون من بگذرم
- The season of summer says (to them), “O peoples, behold yourselves when I depart!”
-
تن همینازد به خوبی و جمال ** روح پنهان کرده فر و پر و بال
- The body is boasting of its beauty and comeliness, (while) the spirit, having concealed its glory and pinions and plumes,
-
گویدش ای مزبله تو کیستی ** یک دو روز از پرتو من زیستی
- Says to it, “O dunghill, who art thou? Through my beams thou hast come to life for a day or two.
-
غنج و نازت مینگنجد در جهان ** باش تا که من شوم از تو جهان
- Thy coquetry and prideful airs are not contained in the world (go beyond all bounds), (but) wait till I spring up (and escape) from thee!
-
گرمدارانت ترا گوری کنند ** طعمهی موران و مارانت کنند 3270
- They whose love warmed thee will dig a grave for thee, they will make thee a morsel for ants and reptiles.