گر چه خر را دانش زاجر نبود ** هیچ معذورش نمی‌‌دارد ودود

پس چو وحشی شد از آن دم آدمی ** کی بود معذور ای یار سمی‌‌

لاجرم کفار را شد خون مباح ** همچو وحشی پیش نشاب و رماح‌‌

جفت و فرزندانشان جمله سبیل ** ز آنکه بی‌‌عقلند و مردود و ذلیل‌‌

باز عقلی کاو رمد از عقل عقل ** کرد از عقلی به حیوانات نقل‌‌ 3320

اعتماد کردن هاروت و ماروت بر عصمت خویش و آمیزی اهل دنیا خواستن و در فتنه افتادن‌‌

همچو هاروت و چو ماروت شهیر ** از بطر خوردند زهر آلود تیر

اعتمادی بودشان بر قدس خویش ** چیست بر شیر اعتماد گاومیش‌‌

گر چه او با شاخ صد چاره کند ** شاخ شاخش شیر نر پاره کند

گر شود پر شاخ همچون خار پشت ** شیر خواهد گاو را ناچار کشت‌‌

گر چه صرصر بس درختان می‌‌کند ** با گیاه تر وی احسان می‌‌کند 3325